تحلیل شاخص های نسخه نویسی از نظر الگوی تجویز دارو در نسخ پزشکان عمومی بابل، ۱۳۷۸

سابقه و هدف: مصرف دارو طی دهه گذشته بصورت بی رویه در کشور افزایش یافته است و معضلات دارویی اعم از کمبود و یا نبود همیشگی پاره ای اقلام دارویی مشکلاتی را بوجود آورده است و چنانچه تغییرات اساسی صورت نگیرد، چشم انداز روشنی برای رفع کامل آن در سالیان آتی وجود ندارد. این مطالعه به بررسی نسخ پزشکان عمومی شهرستان بابل از جهت الگوی تجویز دارو و تعیین تاثیر سو ناشی از آن می پردازد. مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 4000 نسخه مربوط به 52 پزشک مقطع عمومی مشغول بکار در شهرستان بابل طی سال 1378 مورد بررسی قرار گرفت. جهت مقایسه متغیرها از آزمون chi-square و anova استفاده شد و تفاوت در هر نقطه با p<0.05 معنی دار تلقی گردید. یافته ها: در این مطالعه میانگین تعداد اقلام دارویی 4.5 قلم دارو در هر نسخه بود. در 30.4% نسخ پزشکان عمومی عدم هماهنگی داروهای تجویزی مشاهده شد. 62.9 درصد نسخ حاوی داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، 61.9% آنتی بیوتیک، 37.7% داروهای موثر بر cns و 27.3% داروهای گوارشی، 23.2% داروهای استروئیدی، 19.9% سرم، 19.8% ویتامین و 12% داروهای قلبی بودند. اشکال دارویی قرص (81.4%)، آمپول (58.4%)، شربت و سوسپانسیون (43.4%)، کپسول (34.1%) و داروهای جلدی (13.7%) به ترتیب بیشترین اشکال دارویی تجویزی در نسخ پزشکان عمومی بودند. نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده تجویز دارو توسط پزشکان عمومی از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست. یقینا فرهنگ مصرف دارو در مردم، بدون تغییر عملکرد پزشکان و داروسازان تغییر نخواهد کرد. بنابراین برای رسیدن هرچه بیشتر به این هدف، لازم است ارتباط حرفه ای پزشک و داروساز افزایش یابد و آموزش دانشجویان پزشکی و پزشکان در تجویز منطقی داروها توسط مسئولین آموزش مداوم جامعه پزشکی صورت گیرد.